Terug

ONTMOETEN

‘Je moet van twee kanten komen om elkaar te ontmoeten’ *

Een uitwisseling van kunstenaars en kunstwerken.
Vijf kunstenaarsleden van De Ploegh en vijf startende kunstenaars uit het land ontmoeten elkaar in het atelier van de ander. De vijf duo’s wisselden ervaring en kennis uit. Vanuit nieuwsgierigheid en interesse is de expositie door de deelnemers samengesteld met werken van elkaar. De galerie is de plek waar de bezoeker getuige is en onderdeel wordt van deze ontmoeting, rijk en divers.

 

Melanie van der Linde op bezoek bij Cathérine Schoenmakers: ‘Ik zie in haar dezelfde tegenstelling tussen het streven naar perfectie en het omarmen van de imperfecties en het toeval. Hoewel ons werk op het eerste gezicht niets met elkaar te maken heeft, ben ik erachter gekomen dat Cathérine op dezelfde manier werkt: beginnend met een vraag, een onderzoek, een tegenstelling en de balans tussen diverse uitersten zoekend.’

Op bezoek bij Freek van Zoest

Het bezoek aan Freek in zijn atelier in Tilburg was zeer verrassend. Ik was natuurlijk nieuwsgierig naar zijn werk omdat ik zijn site had bezocht en haast niet kon wachten om het werk in het eggie te bewonderen. Zijn sfeer, zijn omgeving, zijn denkwereld, zijn woon en werkwereld te beleven.

De rit naar Tilburg en zijn sympathieke atelier in een mooi oud gebouw was zeker de moeite waard.

Freek tekent al vanaf zijn vroege jeugd. Hij toonde mij zijn schetsboekjes waarin hij zichtbaar maakt wat hij denkt. Hij zelf noemt het “Visual Thinking”.

Het werk wat ik uitzocht vind ik een virtuoos staaltje van al tekenend zichtbaar maken wat hij denkt en voelt. Visual thinking, zo mooi!

De werkelijkheid in zijn werk luistert niet naar de wetten van de logica. Hij beperkt zich niet tot het direct zichtbare, maar hij geeft onnavolgbaar uiting aan de drijfveer van zijn denken en zien.

Zijn werken zijn levendig en tegelijk dramatisch. Neem de tijd om op te gaan in zijn visual thinking!

Op bezoek bij Hadewijch Ouwendijk

Het atelier was gevuld met talloze kunstwerken, waardoor ik uiteindelijk maar een klein deel van haar oeuvre heb kunnen aanschouwen. Ze haalde een stapel etsen tevoorschijn uit haar tekenladekast die onthulde dat ik te maken had met een zeer kundig graficus. Er zaten wonderbaarlijke werken tussen waarin ze gebruikt maakte van sterke spiegelende beeldelementen.

Ik was verzonken in de stapel etsen en mijn gedachten weerkaatsten terug naar de vier zwarte beeldjes die onopvallend tussen haar andere spullen op een dressoir geplaats waren. De beeldjes onderscheidden zich van al het andere werk en vroeg: ‘Wat zijn dit voor een beeldjes?’ Waarop Hadewijch antwoordde: ‘Dit is Beertje, een teckel van mijn dochter, deze wassen beeldjes heb ik ongeveer een half jaar geleden gemaakt.’ Het gekke is, is dat Beertje er niet meer is, hij is gister doodgebeten door Toos de waakhond. Beertje en Toos deelden dezelfde baasjes en deelden dezelfde speeltjes, dat samenging met een dosis jaloezie. Het was de aandacht van vreemde mensen waar Beertje maar al te goed van kon genieten, dat tegelijkertijd de boosheid van Toos diep van binnen voedde.

Translate »